کربلا را عشق، عالمگیر کرد
قلبهای خسته را تسخیر کرد
قصه عدل علی و کینه ها
زوزه های خصم را، شبگیر کرد
انتقام دیگری در راه بود
تشنگان را تشنه کامی سیر کرد
چون شنید از بلبلان سوز عطش
رو به سوی کوچۀ تقدیر کرد
عکس چشمانش، دل از دریا ربود
با تبسم، آب را تحقیر کرد
بین گله گله گرگ افتاده بود
شیر را کفتار، غافلگیر کرد
مشک از جانش مهم تر گشته بود
دستها را طعمه شمشیر کرد
تیر تشنه ترک بند چله گفت
چشمها را با کمان درگیر کرد
علقمه تا آسمان راهی نبود
بلبلان گفتند: « سقا دیر کرد »
از زبان تشنگی، در آسمان
لاله را قربانی تقصیر کرد
حاجی شش ماهه شمشیرت کجاست؟
تیر در رگهای نازک گیر کرد
کربلا را خصم لرزان کرده بود
خیمه ها را ظلم، در زنجیر کرد
داغ آن خورشید، روی نیزه ها
خواهرش را تا همیشه پیر کرد
کربلا را عشق، ویران کرده بود
غربت شش گوشه را دلگیر کرد
یاد او در سینه طوفان می کند
دست سقا، عشق را تفسیر کرد
آقام آقام آقام،ديوونتم تو آقايي